МАРИНА Поп Панкова актерка

 

Во прво лице

СОНОТ-ПАРАЛЕЛА, ЈАВЕТО – ВОЗДИШКА

1. ЗА СЕБЕ- Актер, Мајка, трепетлика

2 . ЗА ЉУБОВТА: Целина

3. ЗА ЖИВОТОТ: Убав, суров, миговен, возбудлив, минлив..

4. ЗА ТЕАТАРОТ: Организам за чие постоење се потребни само актерите и публиката. Ништо повеќе.

5. ЗА ДОБРОТО- Го има во сечија суштина. Само треба да се распрета, да се размрда, да се разбуди.

6. ЗА ЗЛОТО- Нужен опозит за да го спознаеме и во целост да му се радуваме на доброто кога ќе ни се случи.

7. ЗА НЕПРИЈАТЕЛИТЕ – Си дозволиле да оформат мислење и став без да се потрудат да се запознаеме. Не можам ништо против тоа, освен со чисто срце да им пружам рака.

– А, ПРИЈАТЕЛИТЕ? – Малку се. Мои се. Нивна сум.

8. ЗА ГЛУМАТА ВО ЖИВОТОТ- Ја има насекаде..

9. ЗА СЦЕНСКАТА ПРАШИНА= Ѕвездена прашина

10. ЗА КОЛЕГИТЕ – Единствени. Секој со својата ѕвезда на челото.

11. ЗА НЕОДИГРАНИТЕ УЛОГИ – Некои си останаа неодиграни, со некои сигурно ќе се разминеме, на некои нема да им дојде времето, но целото битие ми се радува на оние кои ме чекаат само мене.

12 . ЗА ИДЕЈАТА- Зрнце околу кое може да се исткае цел еден Универзум.

13. ЗА СОНОТ- Паралела

14. ЗА ЈАВЕТО- Воздишка

15. ЗА ВИНОТО- Силно, слатко, опојно.

16. ЗА СЕМЕЈСТВОТО – Таму секој е свој. Топло е и мириса на колачиња со цимет.

За приказните- Треба да ги раскажува само оној кој навистина умее.

17. ЗА КРАЈ- Зар вистина е крај?

Во Битолa театар : „Но(е)ва Македонија“ премиера

Ансамблот на Народен театар-Битола, утревечер на матичната сцена премиерно ќе ја изведе претставата „Но(е)ва Македонија“ во режија на гостинот од Србија, режисерот Кокан Младеновиќ. Авторскиот проект „Но(е)ва Македонија“ претставува ангажирана општествена сатира која има за цел да ги истражи механизамите на политичката грандоманија, манипулација, злоупотребата на историските документи и фалсификување на историските факти што се во интерес на одредена група луѓе.

“Тимот на Битолскиот театар е еден од најдобрите со кои сум работел. Станува збор за актери кои се подготвени да дадат одговор за девијациите и проблемите во ова време. Во претставата се обидовме да бидеме комични, а во вториот дел од претставата да бидеме сериозни и да понудиме драма. Се навикнавме на политичките елити кои наместо народот се претставуваат самите себе и својот капитал, сервираат идеи од кои страдаат невини луѓе, а ним им е се подобро и подобро. Со оваа претстава сакаме да испратиме потсмев и да спречиме некои нови изопачувања на историјата, а јас како песимист верувам дека злоупотреби на историјата ќе има и во иднина“, рече меѓудругото српскиот режисер Младеновиќ.

Во претставата ќе настапат актерите Катерина Аневска Дранговска, Валентина Грамосли, Сандра Грибовска, Огнен Дранговски, Илина Чоревска. Драматург е Билјана Крајчевска, сценограф Валентин Светозарев, а костимограф Благој Мицевски. Музиката ја компонираше гостинката од Србија, Ирена Поповиќ

ЗАВРШИ 17-от Интернационален фестивал на античка драма „Стоби“

 

Жири-комисијата на 17-от Интернационален фестивал на античка драма „Стоби“ во состав: Николај Круглов, режисер, главен режисер на театарот Камерна сцена, Лобња, Москва, Русија (претседател), Мето Јовановски, актер и професор и проф.д-р Ана Стојаноска, театролог и писател (членови), едногласно ја донесе следната одлука:

Гран-при наградата за најдобра претстава на фестивалот „Стоби“ ја добива претставата „Ардалион“ (античка мимодрама) во режија на Жираир Дадасјан, а во изведба на Ереванскиот државен театар на пантомимата од Ерменија за вонредната актерска сценска визура според автентичните принципи на античката мимодрама.

Наградата за најдобра женска улога на фестивалот „Стоби“ ја добива актерката Соња Михајлова за улогата на Јулие Цезар во истоимената претстава од Вилијам Шекспир, во режија и сценска адаптација на Златко Паковиќ, а во изведба на Народниот Театар Битола, за доминатното креативно комплетно актерско остварување

Наградата за најдобра машка улога на фестивалот “Стоби” ја добива актерот Бекназар Избасаров за улогата на Сенека во претставата “Нерон и јас” од Едвард Радзински, во режија на Куандик Касимов, а во изведба на Жамбилскиот Регионален Руски Драмски Театар од Казахстан за прецизната актерска игра базирана на консеквентното градење на улогата

Наградата за најдобар млад актер на фестивалот “Стоби” ја добива актерката Ирена Илиевска за улогата на Лисистрата во истоимената претстава од Аристофан, во режија на Хакоб Газанчјан, во изведба на Театарот “ЈХК-Џинот”, Велес за креативен сценски израз проследен со автентична младешка енергија

Специјална награда на фестивалот „Стоби“ за современ сценски израз конципиран врз лабораториско истражување добива претставата „Кралските копилиња“, авторски проект на Сашо Димоски, во изведба на Театарот „ЈХК-Џинот“, Велес. Претставата покажува драматуршка, режиска и сценска естетика која претендира да постави нови стандарди на модерниот македонски театар. Преку драматуршкиот модел базиран на истражување на познатиот митски комплекс за Арг, дигиталните скулптури, уникатната аудиовизуелна естетика и пред се синкретичниот спој на актерската кореоигра, оваа претстава покажува на кој начин треба да се третира античката парадигма денес. Со претставата дојдоа до израз и ексклузивните технички можности на големата сцена на Велешкиот театар. 

TЕАТАРОТ КАКО МАСОВНА И ЕЛИТНА КУЛТУРА

Тихомир Стојановски

Култот на славење е засведочен со леб и вино, житни дарови, мед. Во Говрлево се најдени мали плодови на жито од глина, обредни лепчиња, се забележува култ кон плодноста (Големата Божица мајка е блажена на некои престави од глина) најдени се две маски од глина, што го потврдува чинот на преправање како театарски елемент да бидеме некој друг, да го одиграме или да му се приближиме на Бога, да ја повикаме со имитативна магија, игра за да ја донесеме, добиеме плодноста, да го режираме сопствениот живот. Да се обидеме да бидеме поблиску до него. До создателот. До владетелот и небесниот и земниот. Да ги одиграме своите желби, мечти и соништа за да ни ги исполни и да нé благослови и дарува Бог. Мислам дека тоа е почетната точка на театарот. Причината за неговото настанување, духовниот смисол и трајност. Неговата општествена нужност.

Но, да видиме што пишува во одредени книги за нашава тема. На пример кај Борза и Хамонд како авторитети за античка Македонија и антиката. Кај Борза имаме термин “пиериски Македонци” што се вразува со приказната од митологијата со Пиер и Музите.

 

Moнографија за Милена Дравиќ: Ајде да си одиме, што ќе ни се кифли, тоа е за живите

“По ваква страшна ноќ со бомбардирање, уште и земјотрес, помислив. Ја затворив вратата од пекарницата и и велам на комшивката: Ајде, што ќе ни се нам кифли, тоа е за живи луѓе“, е дел од анегдотата на познатата српска актерка Милена Дравиќ, која таа ја раскажа на промоцијата на својата монографија, која неодамна се одржа во рамки на 65. Пулски фестивал

“За време на НАТО бомбардирањето во Србија имаше еден настан кој подоцна многупати го прераскажувавме. Всушност, ние од зградите често ноќите ги поминувавме во скривница, а наутро одевме дома малку да се средиме, да се закрепнеме… А тоа беше една навистина страшна ноќ. Тогаш беше погоден, односно срушен Генералштабот. И осамна некако утрото, а ние дали поради психозата или од нешто друго, одеднаш бевме премногу гладни. И тргнавме јас и комшивката преку патот во блиската пекарница да купиме некое печиво. И баш кога ја фатив кваката за да влезам внатре, одеднаш почнувам да се тресам и лулам, а од соседната зграда истрчуваат луѓе и викаат: земјотрес, земјотрес… По ваква ноќ, уште и земјотрес, помислив. Ја затворив вратата од пекарницата и и велам на комшивката: Ајде, што ќе ни се нам кифли, тоа е за живи луѓе“, раскажа познатата српска актерка Милена Дравиќ на неодамнешната промоција на својата монографија која се одржа во пресрет на 65. Пулски фестивал, на чие отворање, пак, филмската дива беше пречекана со громогласен аплауз и стоечки овации од публиката во преполната Арена. “Не очекував… Кога влеговме помислив – толку пати како актерка стоев на оваа сцена… А сега, какво возбудување… Величенствено“, додала таа тивко подоцна за ваквиот пречек во Пулската арена.

А на промоцијата на монографијата во киното “Вали“, како што пренесе српски “Блиц“, Дравиќ зборувала и за своите почетоци, за неколку маркантни улоги и моменти во нејзината кариера, за книгата, за улогата во филмот “Сутјеска“ ,за која од нејзиниот сопруг Драган Николиќ пред неколку години го добила комплиментот “најдрага и најголема во животот“, што претставува нејзин Оскар, за Пула…

Со “Прекубројна“ станав актерка

“За Пула и Пулскиот фестивал сум посебно врзана. Со филмот “Прекубројна“ (1962) на одличниот Бранко Бауер тука станав, а можеби и останав, најмлад добитник на “Златна арена“. Тоа беше мојот седми филм, но јас со него, со “Арената“, станав актерка, односно го освестив тоа во мене“, истакнала Дравиќ, потсетувајќи дека таа многу рано зачекорила во светот на филмот.

“Бев млада, а улогите се нижеа, но секако, човек никогаш не знае дали ќе остане во оваа работа, дали ќе го бараат, ќе може ли, ќе знае ли… А и тогаш, како и низ целата кариера, секоја задача ја работев со полна сила, и давајќи се од себе“, посочила српската актерка.

На прашање од публиката, колку е процентуално таа-самата, а колку во неа се сите оние други ликови кои ги глумела, Дравиќ со одговор дека никогаш за себе не размислувала во проценти, ниту пак, знае да мери на тој начин. “Едноставно, во секоја улога се давав целосно, а кога ќе ја завршам работата, тогаш бев Милена-ќерката, Милена – сопругата, сестрата, тетката, пријателката… Се ослободувам од улогата и од се останато што оди со тоа, кога ќе заврши филмот. Не би било добро ако е обратно, тогаш ќе требаат некои консултации, ситуации во која е потребна стручна помош за да се се врати на свое место“, со насмевка истакнала Дравиќ за која тешко е да каже кој и е најомилен филм.

“Едно што можам да кажам е дека, сите ние актери имаме по некоја улога или филм, кој е печат на нашата кариера. За мене тоа е “Прекубројна“. Иако подоцна имаше големи, и поважни улоги, награди, сепак, оваа улога, како се вели, ме исфрли во орбитата, и со неа, како што веќе кажав, всушност станав актерка“.

Инаку, монографијата на Милена Дравиќ има пет дела со текстови на релевантни автори за нејзиниот театарски, филмски и ТВ-опус, приказни од нејзиниот живот, текстови на автори од регионот… А низ тие сегменти се претопуваат три слоја: првиот е за нејзината работа на улогите, вториот го отсликува нејзиниот однос кон настаните, луѓето, феномените, додека третиот се сцените од животот. Севкупно, книгата е портрет на еден брилијантен уметник – актерката Милена Дравиќ.

Премиера на претстава: Горчлива и болна смеа со “Мизантроп“ на Охридско лето

Oваа сериозна комедија е поглед во човековата душа на современиците од периодот кога била пишувана во 17 век, но е и магнетна резонанца на нашето време Во претставата ја имаме смеата, но горчлива

Театарската претстава “Мизантроп“ од Молиер, во режија на црногорската режисерка Ана Вукотиќ, ќе се изведе премиерно утревечер (19 јули), со почеток од 21 часот, во Центарот за култура “Григор Прличев“ во Охрид, а во рамки на фестивалот “Охридско лето“.

Оваа сериозна комедија е поглед во човековата душа на современиците од периодот кога била пишувана во 17 век, но е и магнетна резонанца на нашето време. Со оваа претстава, што е во продукција на Театар Комедија од Скопје, продолжува драмската програма на фестивалот.

“Сметам дека Молиер во сите негови дела е сериозен, но прашањето е како ние ќе го поставиме, како ќе се изразиме актерски. Подготвени се сите и морам да кажам дека дадоа многу труд. Уверен сум дека публиката ќе биде многу шокирана бидејќи очекуваат лесна комедија, но не, станува збор за љубовта на човекомрзецот или омразата на човекољубецот. Каде е љубовта, каде е омразата. Впрочем, ја имаме смеата, но горчлива. Дури и така горчлива и болна смеа, нас како луѓе може да не спаси“, ќе истакне Сашо Ристовски, директор на Театар Комедија.

Улогата на Алсест во “Мизантроп“ ја игра Атанас Атанасовски, Флинт го толкува Александар Михајловски, а Орнот е Столе Мицов. Мирјана П. Ристов ја игра улогата на Селимена, Магдалена Ризова-Черних на Елијанта, а Жаклина Петровска – Милјановска во оваа претстава е Ариноја. Улогата на Акаст ја игра актерот Илија Илиоски, Клитандр е Жарко Димоски, Баск е Виктор Арсов, а Ди Боа го глуми Ердоан Максут.

Драматург на претставата е Дарко Јан Спасов, а кореографијата е на кореографката Соња Вукичевиќ. Сценограф на “Мизантроп“ е Јелена Томашевиќ, костимографијата ја направи Лина Лековиќ, а композитор на музиката е Александар Радуновиќ-Попај.

Инаку, режисерката Ана Вукотиќ е родена во 1977 година во Подгорица, а дипломирала театарска режија на Факултетот за драмски уметности во Цетиње во 2004 година, во класата на професорите Егон Савин и Радмила Војводиќ. Добитничка е на бројни награди за режија на локални и на регионални театарски фестивали.

Хуморот и сатирата се преплетуваат во барањето на среќната балканска жена!

 

Монодрамата  „Таа“ го прикажува статусот на жените во општеството.

Кој е моделот на балканската жена? Задоволна ли е од животот и дали го има зачувано чувството за хумор или напротив? Монодрамата „Таа“ ја допира севкупната слика за жената на Балканот.

“Засега „Таа“ на Балканот не е променета. Некои жени имаат подобри работни места и состојбата им се подобрува, но повеќето се принудени да бидат само домаќинќи кои готват. Нема разлика помеѓу македонската и бугарската жена. Во тој смисол и црногорките, туркините… си личат едни на други.“ – објасни актерката Оливера Аризанова, која игра во претставата.

Таа потенцираше дека балканските жени треба да се сакаат повеќе, затоа што тоа е единствениот начин за и другите да ги сакаат повеќе. Жените треба да имаат поголема улога во општеството – дополни Аризанова во „Бугарија наутро“.

„Чувството за хумор блика од ликот кој таа го создава. Посебно сум благодарна дека сум дел од фестивалот „СофијаМоно 2018“, како и на Градската Општина која го поддржува овој настан. Претставата е направена така што секоја жена од публиката да се почувствува дека е претставена на сцената.“ – истакна, авторката на текстот за претставата, Даниела Колева за Bulgaria ON AIR.

Фестивал на античка драма од 19 до 29 јули: Цезар и Нерон се враќаат во древното Стоби

”Го враќаме фестивалот каде што бил, во античкиот театар во Стоби, што значи враќање на духот на самиот антички театар за по две илјади години на исто место да се сретнат гледачите и актерите“, истакна Крстевски, директор на Велешкиот театар каде што изминатите три години поради реконструкција на амфитеатарот во античкиот Стоби, се изведуваше фестивалот. Годинава театарската магија во Стоби стартува со премиерата на “Лисистрата”

Јулие Цезар, Нерон, Кралските копилиња… годинава се враќаат во древниот амбиент на античкиот театар Стоби кој изминатите три години поради реконструкција беше затворен. Седумнаесетото издание на Интернационалниот фестивал на античка драма “Стоби“, од 19 до 29 јули, ќе биде бојното поле на кое копјата за наградите ќе се кршат околу пет претстави. Театарската магија во Стоби ќе започне и ќе заврши со претставата “Лисистрата” во изведба на Народниот театар “Јордан Хаџи Константинов-Џинот“ од Велес. Свеченото отварање е на 19 јули (21 часот).

“Годинава го враќаме фестивалот онаму каде што бил, во античкиот театар во Стоби, што значи враќање на духот на самиот антички театар за после две илјади години на исто место да се сретнат гледачите и актерите“, истакна Младен Крстевски, директор на Велешкиот театар. Инаку во изминатите три години поради реконструкција на амфитеатарот во античкиот Стоби, фестивалот се изведуваше на сцената на Велешкиот театар.

На 20 јули, на Фестивалот кој се одржува во организација на општина Велес , ќе биде изведена претставата “Јулие Цезар“ на Народниот театар од Битола, а на 22 јули на древната сцена во Стоби со претставата „Ардалион“ ќе настапи Ереванскиот Државен театар на пантомима од Ерменија. На 26 јули, пак, ќе биде изведена претставата “Кралските копилиња“ на Народниот театар од Велес, а на 28 јули претставата “Нерон и јас“ на Жамбилскиот областен руски драмски театар, Казахстан.

Според претседателот на Организацискиот одбор Драган Миладиновски, оваа година за првпат ќе се одржат и пет тркалезни маси на кои ќе се говори за претставите. Првата тркалезна маса е закажана овој петок во 12 часот во просториите на Народниот театар во Велес.

И годинава на фестивалот ќе бидат доделени наградите за најдобра машка и женска улога, за најдобра режија и Гран при наградата за најдобра претстава, како и две дополнителни награди. Крстевски најави дека идната година сите награди ќе бидат именувани, па така наградата за најдобра женска улога ќе се вика „Тинка Коларова“ во чест на првата жена актер од Велешкиот театар, наградата за најдобра машка улога “Тодорче Николовски“, а за најдобра режија “Стојан Стојановски“ во чест на овој познат македонски режисер.

Претседател на жирито кое ќе ги доделува наградите годинава ќе биде познатиот руски режисер Николај Круглов, а членови актерот Мето Јовановски, актер, и театрологот Ана Стојановска.

Организаторите годинава за фестивалот обезбедиле пет автобуси со кои публиката бесплатно ќе се носи од Велес до Стоби, а билети ќе можат да се набават и кај автобусите кои ќе поаѓаат во 20 часот, но и на касата на Велешкиот народен театар.

Паоло Маџели по 30 години со нова премиера во МНТ

  •  “Eден месец на село“

    Славниот италијански режисер Паоло Маџели, во МНТ започна да ја работи комичната претстава „Еден месец на село“, дело од врвниот книжевен опус на рускиот автор Иван Сергеевич Тургењев. За Македонскиот народен театар, оваа соработка е од исклучителна важност и еден од најзначајните проекти – не само за МНТ, но и за македонскиот театар воопшто.

    Претставата „Еден месец на село“ е втора соработка на МНТ и Маџели. Тој по 30 години повторно се враќа на голема сцена. На 10 февруари 1988 г. бешепремиерата на претставата „Црна дупка“ од авторот Горан Стефановски.

    Комично-тажната руска приказна на Тургењев Еден месец на село првпат е поставена во 1872 г. и зборува за Наталија, жена на богат земјопоседник, и младата Верочка, кои се вљубуваат во учителот на синот на Наталија. Низ драмата се провејува темата за љубовта и нејзините идеали, стремежот за среќа и возбудувања, но и прашањето на кое човекот понекогаш бара одговор – зошто човековата природа е таква што не може вљубеноста и среќата, кое тоа чувство ја носи, да ги задржи долго во себе.

    Во овој исклучителен проект ќе бидат вклучени соработници и уметници, меѓу кои  Катерина Коцевска, која го направи преводот и адаптацијата на текстот, Жељка Удовичиќ – драматург,Лоренцо Банчи – сценограф и Мануела Паладин – костимограф. Музиката ќе ја работи композиторот и автор на филмска и театарска музика Љупчо Константинов, а инспициент е Вукица Александрова.
    Улоги
    те ги играат: Ѓорѓи Јолевски, Сашка Димитровска, Дарја Ризова, Катерина Коцевска, Тина Трпкоска, Александар Микиќ, Никола Ристановски, Стефан Спасов, Нино Леви, Сашко Коцев, Дамјан Цветановски и Ана Стојановска.

    Паоло Маџели е роден во Прато, Тоскана, а веќе 30 години живее и работи во Загреб. Реализирал повеќе од 150 претстави во различни земји меѓу кои: Германија, Швајцарија, Италија, Израел, Унгарија, Венецуела, Мексико, Колумбија, Хрватска, Белгија, Словенија, Србија и Црна Гора. Од 80-тите години неговите бројни режии оставаат длабок печат на балканските простори, а неговото влијание е присутно и на европската и латиноамериканска сцена. Во Прато бил асистент на Џорџо Стрелери заедно со Роберто Бенињи, Памела Вилорези, Саверио Маркони, Франческо Нути и Марчело Бартоли го основаат „Teatro studio de Teatro Metastasio“, каде што ја започнува својата кариера.

    Во средината на 70-тите години почнува да работи на сцените во поранешните ју-простори (Белград, Сараево, Загреб, Љубљана, Сплит, Скопје и Дубровник), каде што се прославува и добива бројни награди за своите режии. Соучествува на меѓународниот театарски фестивал БИТЕФ со тогашната уметничка авангарда, меѓу кои: Роберт Вилсон, Лучано Пинтилие, Петер Задек и Бен Бесон.

    Срдечно,
    НУ МАКЕДОНСКИ НАРОДЕН ТЕАТАР

Марта Дојчиновска костимограф

 

Во прво лице

ЖИВОТОТ Е ИСТРАЖУВАЊЕ, ПРЕДИЗВИК, УЖИВАЊЕ…

1. ЗА СЕБЕ : Сонувач

2 . ЗА ЉУБОВТА:  Енергија, инспирација, магија, слобода

3. ЗА ЖИВОТОТ:  Истражување, предизвик и уживање…

4. ЗА ТЕАТАРОТ:  Паралелна димензија на постоењето

5. ЗА ДОБРОТО:   Прегратка која треба да се шири

6. ЗА ЗЛОТО: Кога би можело да го снема…

7. ЗА НЕПРИЈАТЕЛИТЕ  Нема такви околу мене

– А, ПРИЈАТЕЛИТЕ? Радост ми се <3

8. ЗА ГЛУМАТА ВО ЖИВОТОТ: Беспотребна

9. ЗА СЦЕНСКАТА ПРАШИНА: Не е здрава 🙂 aма создава атмосфера во која што задоволство е да се твори

10. ЗА КОЛЕГИТЕ: Поддршка, поттик, партнерство, пријателство

11. ЗА НЕСКРОЕНИТЕ КОСТИМИ: Мечтаење. Сè што треба ќе си дојде.

12 . ЗА ИДЕЈАТА: Двигател. Ветер во грб

13. ЗА СОНОТ: Без него ништо. Дел од инспирациите ги наоѓам таму

14. ЗА ЈАВЕТО: Боја, простор, звук и светлина

15. ЗА ВИНОТО: Прeубо!

16. ЗА СЕМЕЈСТВОТО: Мое сè! Најверни другари, топлина на душата

17. ЗА КРАЈ: Oчите ширум отворени и фокус кон убави нешта