ФРАНСОАЗ ЖИЛО
Кога Љубовта кон мажот ќе те стави во коцка. Ќе те стави заробена во својата кутија, во неговата кутија. Ќе те натера да му будеш покорна на егото и славата, неговото “се “. ..Жената барајќи љубов ,“ слободна “ ќе сака се да го убие, искрши, од својата глава, ум, душа, срце, па дури и левата потпетица, секогаш таа, левата – само за љубовта.Така ќе е полесно да се дојде до срцето, од страната каде е левата чевла.
Сакајќи само едно, во себе да ја скрши робинката, да ја добие слободата, своја. Ќе чека како и секогаш, низ сите години,саати да биде добро залепоно, она што “таа“ го скршила. Секогаш во надеж дека нема повторно да се скрши, и ќе биде само негова.
Но, она што еднаш се скршило, и се залепило, тешко дека ќе потрае. Така е и во љубовта. Има нешто во таа жена, кое упорно ја тера во борба со себе и со се околу себе, само и само тој да се врати. Да го врати “својот“ маж. Таа спонтано, низ својата немоќ, ја искривува неговата прва љубов, сликата. За да го привлече неговото внимание. Но, не секогаш, секаде, сликите се пред се.
Лукава таа, осатвајќи му ја својата лева потпетица да ја залепи, ќе чека неколку саати, додека лепакот не се стврдне. Така ќе имаат време за љубов, ќе падне во прегратака на љубовта, без една чевла? Знае ли тој за твојата љубов? Мажите, знаат ли тие за љубовта воопшто?
Сето ова ни го подари ФРАНСОАЗ ЖИЛО ― Гордана Ендровска во претстава “ Госпоѓиците од Авињон“ . Таа е посветена и верна жена на својот маж, сликар, вљубен во своите слики и жената која само ја искористува… како нанесена бојата на белото платно, а ќе ја нацрта во нов стил, внесувајќи ја во кубизмот. Ете можеби тоа ќе е доволно за голем печат на неговите “жени“ – уметнички дела.
А таа, сака да кокетира пред неговата четка.
А Љубов…?
Гледачот.