Срѓан Јаниќијевиќ – режисер

Во прво лице

ЖИВОТОТ МОРА ДА Е СЛОБОДЕН…

ЗА СЕБE

Секогаш може подобро. Подобар во работата. Подобар кон луѓето. Да се обидеш да го направиш подобро општеството. Да изнаоѓаш нови начини и форми да се подобриш себе и околината. Ако не се трудиш да бидеш подобар, која е поентата?

ЗА ЉУБОВТА:

Дрога. Навлекува и не можеш да живееш без неа. Не знам ни колку е здрава.

ЗА ЖИВОТОТ:

Каков е, или каков сакам да биде? Знае да биде досаден, рутински, неинвентивен, затворен во чаурата на ирационални стравови кои станале веќе систем, со кој мора да се бориш. Се борам да биде слободен. Животот мора да е слободен и исполнет со убави работи.

ЗА ТЕАТАРОТ:

Храм на моралот од грчката античка трагедија (па и комедија) до денес. Храм во кој се преиспитува етичкиот проблем на Едип, Медеа, Хамлет, ликовите на Брехт, состојбата на духот кај Бекет итн. тоа е храм кој е супериорен и во однос на науката и философијата, а да не зборувам за религиозните догми, кои, ако се огледаат во него, изгледаат наивно и смешно.

ЗА ДОБРОТО

Слобода. Тоа е врвот на доброто. Слобода која не поробува туѓа слобода. Тоа е добро.

ЗА ЗЛОТО

Обратно од горе наведеното. Било која форма на ропство и пресија.

ЗА НЕПРИЈАТЕЛИТЕ

Немам однос. Не мислам дека сум имал непријатели. Сигурно постојат луѓе на кои не сум им бил мил. Но не сум почувствувал непријателство.

– А, ПРИЈАТЕЛИТЕ?

Мора да е двострано. Пријателите мора да знаат дека секогаш ќе бидам тука за нив, кога ќе им требам. Но, истото го очекувам и од нив. Ако некогаш не било двострано сум укажал на тоа. Ако и покрај тоа не се сменило ништо, тогаш едноставно се оддалечувам.

ЗА ВО ЖИВОТОТ

Не го разбирам баш прашањево. Можеби е до мене.

ЗА СЦЕНСКАТА ПРАШИНА

Бев алергичен на неа едно време. Се исфрлав. Добро е да се подзачисти од време на време. Дома сакаме прашина, или ја чистиме?

ЗА КОЛЕГИТЕ

Имам многу колеги, главно уметници. Но она што ме ужаснува кај некои од нив, е што како уметници имаат потреба од авторитет. Тоа за мене е ужас. Уметник и авторитет. Сува вода. Светло тегет.

ЗА НЕНАПРАВЕНИТЕ ПРЕТСТАВИ

Имаше една таква. И се разболев од некои сипаници што се прележуваат кога си дете. Тогаш сфатив дека не сум ја поставил, зошто прележував детски болести.

ЗА ИДЕАТА

Идеата е мотор на чувството. Какво и да е, идеата е артикулација и мотор за она што те боли или возбудува. После таа преминува во нешто друго, но тоа не е прашањето.

ЗА СОНОТ

Не го мистифицирам. Тоа е психолошка состојба на оној што сонува. Во него има многу тајни и трауми, кои не сакаме да си ги признаеме, но тоа е најстрашното нешто, зошто е многу важно да се видиме себе си самите, соголени во својата вистина. Ако ова не го правиме тогаш или стагнираме или назадуваме. Мора секогаш да се преиспитуваме до кај сме. Сонот е добар лакмус за тоа.

ЗА ЈАВЕТО

Да го исполнуваш со убави работи колку што можеш околу себе и со тоа да и пркосиш на грдата реалност која сака да вкалупи, “стави во колосек” и да ти ја одземе слободата, претворајќи те во послушна единка.

ЗА ВИНОТО

Едно време го сакав. Сега ми прави некоја непријатност. Ме вознемирува.

ЗА СЕМЕЈСТВОТО

Кога и да погледнам, убаво е. Нестварно. Како на филм.

ЗА КРАЈ

Продолжува 🙂

Никола Ристановски ја доби 48 награда, овојпат за улогата на Иванов

На 25. Меѓународен театарски фестивал на класици “Вршачка театарска есен”, Р. Србија, актерот Никола Ристановски ја доби наградата најдобар актер за улогата Иванов во истомената претстава, продуцирана од Народно позориште Белград.

За Ристановски ова е 48 награда.

Стручното жири, во состав: Слободан Савиќ/претседател на жирито и театарски критичар, Душан Белача/писател и театарскиот режисер Александар Швабиќ, едногласно ја донесе одлуката наградата за најдобар актер да се додели на Никола Ристановски.

Честитки за актерот кој неуморно и маестрално ја реализира секоја театарска, сериска и филмска улога.

ПРЕКРАСНО ТЕАТАРСКО ДОЖИВУВАЊЕ ВО ПРЕДВОРЈЕТО НА СВ. СОФИЈА

Руските врски – опасно добри!

3 август 2015

Приказната за љубовта како вечна тема на борба помеѓу половите пропратена со разочарување, болка, изневера и себеуништување, ни ја доловија плејадата извонредни руски актери од Вера Комисаржевскаја со суптилната режисерска палка на нашиот Дејан Пројковски, нудејќи ни уште едно фантастично театарско искуство на 55. Охридско лето

http://vecer.mk/files/styles/juicebox_article/public/article/2015/08/03/294026-ruskite-vrski-opasno-dobri.jpg?itok=himJETWO

Приказната за љубовта како вечна тема на борба помеѓу половите но и за доказ на индивидуалните афинитети да знаеш да љубиш, знае да биде понекогаш монотона, без перспективна, жестоко-патетична, со оксиморонски привид дека нешто се случува. Но, ако оваа приказна и дефиниција ја завртите со сета жестокост кон тоа како индивидуалните перформанси стануваат жестоко чудовишни и енергични атрибути на сопственото поимање на љубовта и на тоа што значи да љубиш, тогаш се добива грандиозно дело преку кое ја осознаваме сета “опасност“ на добрата игра со и за Еросот и Танатосот на Душата…

Вакво нешто имавме можност да видиме преку “Опасни врски” на театарот “Вера Комисаржевскаја” од Санкт Петербург, Русија, завчера во предворјето на Св. Софија, во закрилата од светлините на нашиот езерски град Охрид…

Дека големата руска душа и кога пати умее да се спои со било кој дел од светот доказ беше и душевниот призвук и контакт со публиката на мајсторите на актерската игра Евгенија Игумнова како маркизата Де Мертеј и Владимир Крилов како виконт Де Валмонт кои всушност беа предводниците во играта на уште десетмина маестрални руски актери кои ја овоплотиле во прекрасно доживување режијата на нашиот Дејан Пројковски.

Неговата приказна не е лишена од класичното, од извонредно водениот развој на дејствието но и од физичкиот танцов театар кој беше извонредна прислуга на врзивното ткиво помеѓу страста, разочарувањето, болката од изневерата и себе уништувањето.

За тоа оваа уметничка плејада надополнета со македонскиот авторски тим Валентин Светозарев (сцена), Благој Мицевски (костими), и Горан Трајковски (музика) и сценските движења на Елена Прокопева ни понудија доказ дека светот и уметничкиот век ја имаат и Македонија за своја.

Борче ГРОЗДАНОВ

ПОВЕЌЕ ОД ИНТЕРЕСНА ПОСТАНОВКА ВО ДРАМСКИ

За трагичарот Еврипид и сонот на неговите Ифигении…

25 октомври 2012

Сите цивилизациски патишта, па и оние на Еврипид, стасуваат, се вкрстуваат, а некои и, за жал, завршуваат во срцето на светот – Македонија

Сите цивилизациски патишта, па и оние на Еврипид, стасуваат, се вкрстуваат, а некои, за жал, завршуваат… во срцето на светот – Македонија!. Особено ако трагичарот по 2400 години се осмели да ја побара жртвата Ифигенија, за која тој сведочеше со креда на камен… и ја бараше во и околу Македонија. .. ја бараше овде, на овие небиднини, но и во Албанија, Бугарија, Грција, Турција, Србија и Црна Гора… и сите беа погубени, со устата распеана за јунакот, чедото, милото, смртта, занесени по трагата на јунаштвото, занесени на патот на Гордоста…

За сето тоа ни раскажа, ни прикажа, ни покажа и докажа, режисерот-наратор Владо Цветановски, земајќи ја како тло пиесата на Јордан Плевнеш “Архелаос или Еврипид се враќа на Балканот”, сликајќи претстава која допре до суптилноста, до душата… преку песната, играта и зборот…

А за тоа се да се сотвори “виновни” се седумте Ифигении: Валдета Исмаили, (Албанка), Калина Наумовска (Бугарка), Трајанка Илиева-Таци (Турчинка), Гордана Ендровска (Црногорка), Катерина Аневска (Гркинка), Маја Вељковиќ-Пановска (Србинка) и Билјана Беличанец – Алексиќ (Македонка), кои, секоја за себе, а сепак во Едно, сплотија убава приказна… Тие сите беа чеда на Еврипид – Рубенс Муратовски, кој беше столбот во нарацијата потпрен на трудот на Помошникот историчар – Игор Ангелов, а сите тие заокружени од воведничарот Жарко Димовски…
Сите тие, заедно со костимите на Елена Дончева, сцената на Владо Ѓорески-Рафик, музиката на Константин Плевнеш и звучниот дизајн на Валентин Скендеровски, исплетоа сказна во Драмски, која вреди да се види.

(Б.Г.)

Алан Форд и група ТНТ во Прилеп

„Алан Форд и група ТНТ во Тотална измама“ – нова претстава на „Театарска работилница Прилеп“

октомври 2017

Игор Трпчески, театар, Театарска работилница Прилеп

Во изведба на „Театарска работилница Прилеп“ синоќа во народниот театар „Војдан Чернодрински“ беше прикажана претставата „Алан Форд и група ТНТ во Тотална измама“. Идејата за претставата започнала уште пред неколку години во Загреб. Режисерот Игор Трпчески таму пронашол работна верзија на текстот во драматизација на Дарио Харијачек. Текстот бил преведен и оваа година добиле средства од Министерството за култура за реализација на овој проект.

Пораката на претставата произлегува од социјалните случувања насекаде во светот, како што се на пример бегалците. Трпчески вели дека ова е претстава за сите бегалци во целиот свет. Тој додава дека светот треба на сите нив да им подаде рака. Политичките пораки пак кои се упатуваат со претставата биле еднакви за сите држави и простори во светот.

Во претставата освен професионални актери глумат и аматери, дури и луѓе кои за прв пат се вклучуваат во глумата и театарот, кои имаат сосема различни професии од актерството.

Инаку ова е 5-та по ред претстава на „Театарска работилница Прилеп“. Режисерот Трпчески се надева дека во иднина Министерството за култура ќе финансира повеќе претстави на алтернативните и независни групи за да може да има баланс помеѓу националните театри и овие проекти.

Еден од актерите, Емил Солески, по професија е скулптор и за прв пат учествува во една претстава. Во овој проект пред се влегол како сценограф, но потоа се приклучил на актерската екипа. Вели дека е врсник со стрипот Алан Форд чие прво издание излегува во мај 1969 година и истакнува дека му е особено драго што е дел од една ваква екипа и еден ваков проект.

Кољо ЧЕРКЕЗОВ, актер

Во прво лице

ЈАВЕТО ДА Е СОН…

1. ЗА СЕБЕ Во одлична релација сме двајцата.

2 . ЗА ЉУБОВТА Основа за живот, инспирира.

3. ЗА ЖИВОТОТ: Прикаска ; Секој ден пред мене излегува ново животно ,. Го сакам ептен.

4. ЗА ТЕАТАРОТ; Место каде добивам амнезија, за се живо околу мене.

5. ЗА ДОБРОТО Да се чува од злото.

6. ЗА ЗЛОТО Ич да не му се приближува на доброто. Гитла во планина!

7. ЗА НЕПРИЈАТЕЛИТЕ Добар ден. Што правиш??????

– А, ПРИЈАТЕЛИТЕ? Гушка најсилна на свет, дури да снема воздух, 🙂 .

8. ЗА ГЛУМАТА ВО ЖИВОТОТ Многу е глупа, Мене ми е ефтина!

9. ЗА СЦЕНСКАТА ПРАШИНА Во сите театри фали најмалку уште по една чистачка (хигиеницарка).

10. ЗА КОЛЕГИТЕ Колеги ко колеги .. ..Ги има секакви.( Во тоа е убавината )

11. ЗА НЕОДИГРАНИТЕ УЛОГИ.. Нека се смират ! Ќе ги одиграм…

12 . ЗА ИДЕЈАТА Фала му на Бога секогаш ги имам, само некогаш правам избор !!!

13. ЗА СОНОТ .. Ако го има жанровски нека е Драма …….

14. ЗА ЈАВЕТО Добро е да биде ко сон 🙂

15. ЗА ВИНОТО Едно време го пиев. Сега не ми текнува за него.

16. ЗА СЕМЕЈСТВОТО. Ауф… се за него..!!!!!!

17. ЗА КРАЈ Не постои крај.. нештата само се трансформираат.

Која и каде е Мечката во љубовта?!

Кон претставата “Мечка“, режија: Димче Николовски Димса, игра инспиративна актерска тројка: Жаклина Петровска, Жарко Димоски и Илија Илиоски

Вечната и за среќа, никогаш непрекината игра на Еросот и Танатосот помеѓу Мажот и Жената е вечна инспирација за светот, па така и за авторите меѓу кои, стамено своето место го зазема и А.П. Чехов кој ја создал #Мечка# за да го потврди дуализмот, кој го движи светот, но и кој го спојува врз (не)принцпите на Љубовта…

Како логично следство на Вечната игра, така и нашите тројца јунаци од театарот Комедија, се #дрзнаа# да ја „повторат“ играта во која и од која нема враќање (освен можеби по некоја отстапка), и за која непрестајно се прераскажува…

Во центарот на нивната, а од неодамна и наша Мечка е принципот на суетата, кој се крши преку страста (не)допирот, погледот, но и збунетоста и кршливоста… Смирнов и Попова и буквално и не само како интермецо танцуваат со и во Еросот, набљудувани од само навидум стариот, изнемоштен слуга Лука. Сите нивни соништа и испреплетени страсти и мечти се само латентно поврзани со парата, односно долгот… Но, сите ние си должиме или должиме некому нешто и ни должи некој нешто, се до моментот кога долгот ќе се претвори во простување и пак и повторно Љубов…

Актерите кои се овоплотија во оваа интересно креативна тројка -Жарко Димоски, алијас Смирнов, Жаклина Петровска или Попова, Илија Илиоски со неговиот Лука, секој за себе, но и заедно, покажаа импресивна психофизичка енергија за да ја прикажат сета своја (не)совршеност и да им ја придадат и предадат на ликовите кои ги носат на сцената…

Инвентивноста и денешнината, а поврзана со претходна експлицитираната енергичност на актерите е на режирот Димче Николовски Димса, кој во час и 15-20 минути овоплоти приказна во која и преку која успеа да не насмее до солзи и подголтнување…

Жаклина царуваше во надменоста и женствената доминантност, а притоа криејќи ја Попова во само навидум латентната кршливост, додека Жарко својата доминантност ја претвори во нежна и до крај дефинирана и несовршена кршливост… Тука настана всушност и актерскиот и драмскиот спој, овоплотен во страст и сексуалност… Ова како посочување дека имавме една комплетна приказна, заокружена со само навидум збунетиот и стар изнемоштен Лука, кој, Илија, со бурлескноста, но и со внатрешниот порив за хумор ја дополни пред се, создавајќи една компактна целина…

Чехов на сцената на театар Комедија прозвучи модерно, денешно и сегашно, иако сместена во мемливите ѕидови од времето на Русија, во која живеел магот Александар Павлович, а сето тоа во пракса створено од Сергеј Светозарев и Милан Несторов преку сценографијата, успешно дополнето со костимите на Марта Дојчиновска и музичката (не само) назнака на Димитар Андоновски.

Кога се ќе се собере и одземе, Мечка е еден супер креативен чин, театарски, драматичен, сотворен во приказна, која неминовно треба да се види!

Борче Грозданов

Претстава за Гинис

“ Стилски вежби “ со Перо Квргиќ и Лела Маргитиќ

Претставата „Стилски вежби“ од Рејмонд Квини, во која игра актерското легендарно дуо Перо Квргиќ и Лела Маргитиќ, влезе во својата 50-та сезона, што оваа претстава ја класифицираше за место во печатеното, скратено издание на Гинисовата книга на рекорди.

Приказната за 11-тката во која ” … Освен вообичаениот застоен воздух, се чувствува и мирис на праз, јајца, гулаби, секири, гробови, злочини, лук, прдеж…”, започнала од 19 јануари 1968 година, во театарот ИТД, но тогаш партнерка на Квргиќ му била Миа Оремовиќ, за по две години, неа да ја замени Лела Маргитиќ, со која Кѐвргиќ непрекинато игра до ден – денес (следната нивна претстава е на 29 овој месец), во театарот Планет Арт во Загреб, Хрватска.

Режисер на претставата е веќе починатиот Томислав Радиќ, кој, пак, истиот текст на Квини го ставил и на филмското платно, додека Перо Квргиќ, својата книга колумни ја нарекол со истиот наслов “Стилски вежби„.

Уште еден куриозитет е тоа што актерот Перо Квргиќ, се уште активно ја игра претставата и покрај неговата 90-годишна возраст.

Гран при за “ Три сестри “ во Русија

На 33. Меѓународен Театарски Фестивал во Липецк, Русија, претставата “ Три Сестри “, во режија на Трајче Ѓорѓиев, а во изведба на Народниот Театар “Бора Станковиќ” од Врање, Србија, ја освои наградата за најдобра претстава на фестивалот.

Претставата ” Три сестри ” се играше во октомври 2015 година на “Денови на театарот на Борин” во Врање. На минатогодишниот фестивал на професионални театри, актерката од театарот во Врање, Жоаким Вујиќ, Жетица Дејановиќ, ја освои наградата за најдобра актерска претстава во оваа претстава ” Три сестри “.