IN MEMORIAM 25, 12 1943 – 27,03,2021
Човештвото се тепа за кусурот, а главницата ја лапаат злосторниците!
– Многу актерски и музички децении се зад Вас, сигурно не секогаш лесни, за да се дојде до тоа, за двете убавини да станат едно…
Зафир: Верувале или не, уште во прво оделение на основното училиште станав член на Детската драма на Радио Скопје и во режија на неколку тогаш истаканати уметници како Тодорка Кондова ,Благоја Андреевски,Миодраг Шаурек…заиграв во многу детски радио драми и останати емисии.Тешко ми е да се сетам на мојата прва улога во рамките на тој мој буквален почеток,но добро помнам дека прв пат на сцената на Народниот театар настапив во улогата на Насртрадин Оџа во една комична сценска игра со другар ми Коле Ангеловски, кој беше Итар Пејо.Тоа дружење со драмски текстови од мали нозе го одреди мојот животен пат и судбина и не е чудо што без двоумење отидов на Театарската Академија во Белград.
Ех, тука добро го помнам монологот на Сид од Корнеј, со кој што го положив приемниот испит.Потоа се редеа десетина улоги во разни драмски исечоци како вежби на часовите по глума, додека на третата година на студиите не започна мојата вистинска професионална актерска кариера со две главни улоги во филмовите на Жика Митровиќ – НОЖ и Трајче Попов – МАКЕДОНСКА КРВАВА СВАДБА.Истата година со академската репрезентација од шест колеги одам на студијско патување во САД и по враќањето заедно со Перо Краљ, Мира Траиловиќ не наградува со ангажман во „АТЕЉЕ 212.
Тоа е 1965 година и јас ја сметам за мој прв успешен поход и во областа на музиката и песната.Таа година ги освоив своите први фестивалски награди во Загреб и Опатија и преку ноќ, станав естрадна звезда.
И сега пак, прстот на судбината ја превзема работата под своја команда. Пратставата „ПАНТАГЛЕЗ„ во Ателје 212 ,каде што Перо Краљ и јас играме дури по пет улоги секој, ја симнува од репертоар некој од тогашните ком.парт.комитети…Улогата кај Рули Османли во филмот МЕМЕНТО ми пропаѓа поради лошотијата на едно чиновниче од Вардар филм и мојот инает да не му дадам да ме понижува.Но, затоа музиката ми ги отвара сите врати кон успехот и популарноста и јас и се предавам од се срце.На една долга,мамутска турнеја по тогашниот СССР се раѓа голема и бескрајна љубов со мојата прекрасна Сенка и трае повеке од половина век.И тоа е една од причините што лутав по светот со песна,ама и со трошка театарче, во секоја моја интерпретација.
– Вечинот подвиг Љубовта, Ве однесе од Македонија, актертвото, Сенка , Васил, музиката, ги собравте на едно место – во Белград… А Големината е во едноставноста…
Зафир: Едноставно, сите тие пориви,мечти и копнежи јас ги носам во себе. Јас сум најголемата причина за се што ми се случува.Се разбира, има уште илјада други фактори но јас сум „виновникот„ за мојот приватен и професионален живот.Белград беше престолнина на земјата во која што растев и пораснав. Со некои уметности можеш да се занимаваш и на пуст остров, но театарот и естрадата бараат публика, сцена – бараат калабалак!
Да не беше таа пуста Југославија, јас нема да се сопрев ниту овде. Планетава ми е мала, за она што сакав (би сакал) да го остварам. Не е тоа нескромност и мегаломанија.Тоа е неопходност, убавината да се посее на секоја страна на вселената. За жал, се случи токму обратното. Човештвото се тепа за кусурот, а главницата ја лапаат злосторниците!
Ни Белград не е тоа што беше, но, сеуште, овде можеш да ги видиш најголемите светски уметнички дострели.Ти доаѓаат на гости и сакал – не сакал, граѓанин си на светот.Затоа, не обрнувам внимание на примитивизмот кој што доминира,на национализмот,на криминалот и на сето друго зло што не опкружува. Едноставно, имам задача да бидам вечно светло на крајот на тунелот.Едноставно тоа е светската историја – тунел со далечно светло на крајот. Едноставноста е највисокиот врв на планината наречена култура и убава уметност и тоа заедно со се што кажав претходно е мојот совет за младите (не само) актери…Бидете свои, но и планетарни.Не е тешко, само барајте сили во вербата и во формулата – ОД ЉУБОВ НЕ СЕ БЕГА!!!И едноставно, отепувајте се од работа!
– Некоај улога, неодиграна, недозавшена, започната .. .Дали е тука некаде, пред се, поради најавата за последниот концертен настап со синот Васил, и актерството, како дефинитивен крај или неминовен, нов почеток…
Зафир: Ајде, пак да почнам од почеток…Кога (1965г.) ми пропадна ангажманот во Ателје 212 и филмската улога во МЕМЕНТО, дефинитивно му свртев грб на театарот и филмот и почнав да компонирам и пишувам поезија и заедно со Сенка да приредувам музички рецитали кои носеа наслови од моите книги „ШАНСОНИ НА ХАРТИЈА„ , па „ПЕС ПЕЈАЧКА„…Освоивме едно посебно, ексклузивно парче небо, во естрадниот свет. Едноставно, бевме недостижни и не стигнувавме да ги посетиме сите места кои што не бараа. Повеќе од дваесет години пеевме и рецитиравме од Струга до Москва,од Европа до Канада, САД, Куба, Австаралија, Кувајт…Не постои фестивал на лесни ноти, каде што не сме освоиле награда.
И пак, некои театарски луѓе се сетија да не повикаат назад во театарот…Најнапред со нашите рецитали ја отворивме сцената во визбата на Ателје 212 и потоа Театарот не подзеде до крај,особено мене. Ме повикаа од Драмски (Ристо Стефановски) да играм во музичката комедија БУМЕРАНГ на Томе Арсовски и Александар Џамбазов и направивме вистински бум!
Прв пат во историјата на Драмски театар се продаваа карти кај тапкароши. Потоа и Театарот на Теразије ми повери убава роља во еден светски хит, мјузиклот ЗАНЕСЕНИ и пак успех!Тоа беше музичка предтстава на годината! Гостував пак во мојата несудена матична куќа, Ателје 212 во претставата ОЈ СРБИЈО НИГДЕ ЛАДА НЕМА.Но тоа мене не ми беше доста па седнав и го напишав првиот македонски мјузикл АЛО БУДЕЊЕ…Пристојно помина оваа музичка драма за егзодусот на едно дете – бегалец…На Чернодрински во Прилеп имавме преку 70 аплаузи на отворена сцена,но на Балканот пак пукна пушка, и се отиде по ѓаволите!
Загреб и Љубљана сакаа да го постават мојот мјузикл, но откако почнаа воените дејства никој не се јави.Станавме колатерална штета на една безумна војна, ни криви ни должни…Но, никогаш немој да кажеш никогаш…Само што почна тепачката, мене ми се јавуваат од СНП Нови Сад и ми ја нудат главната улога во култниот мјузикл
„Свирач на покрив„…Е, тоа се вика среќа!Сенка останува дома зашто нема ни кому, ни што да пее, кога сите се споулавени од војна,а јас наоѓам азил во театарот, играјќи и пеејќи, во претстава што таа меѓуверска, ѕверска нетрпеливост ја осудува…Секоја претстава е проповед, а јас сум болниот, што ги лечи болните. Нормално, повторно претставата ги освојува и гледачите и критиката и наградите, а јас преку Белград, каде што исто така гостувам, одам за Бостон, САД и таму на една бројна аудиција ги “тепам“ сите конкуренти и два месеца играм на англиски во Театарот Форум, со аплаузи и овации, додека на ТВ гледам прилози како во Босна пламти тешка борба меѓу моите довчерашни браќа…
И еве, сега неколку уште посериозни епизоди. Американците ме повикуваат пак да дојдам и да ги играм улогите на Дон Кихот и Сервантес во мјузиклот што веќе го играм во Н.Сад „Човекот од Ла Манча„ ,но надлежните не ми одобруваат виза. Повторно сум колатерална штета на војната.Останувам дома но со среќна ѕвезда: Ја добивам улогата на Жан Валжан во нај, нај мјузиклот „КЛЕТНИЦИ„.Тотален и неповторлив успех!Пак награди, овации и прекрасни критики… Се шегувам со другарите: „ Да сум им платил на критичарите, не би им позволил вакви суперлативни критики.„
И на крајот, останува големе тага што ниту еднаш не гостувавме во Македонија. Ниту една моја улога, македонската публика и јавност не ја виде, ниту забележа.Штета!
Полека,полека годините ме најавнаа,а тие само старост и болест носат,па и мене почнаа да ме мачат очите,слухот,снагата и еве сега срцето…можам сеуште да одиграм понешто на филм. Имав убава епизода кај Паскаљевиќ во филмот КАД СВАНЕ ДАН, сега снимив еден никејски цар во серијата НЕМАНИЌИ. Epur si mouve! Но, До кога???
П.С. Васил е веќе на својот ЏЕЗ ПРЕСТОЛ и нема причина да се грижиме за иднината на Хаџиманови, особено што на последната аудиција во Театарот Теразије внуката Марта, меѓу 70 кандидатки, ја “освои“ главната женска улога во мјузиколт “Фантом во операта“!!!