Во малиот простор, полн капки пот, солзи, вода … љубомора, завист… љубов и се она што го “краси” еден човек и оној еден “не”човек, сето ова го имаме во претставата ” Отело ” на Турски театар.
Ниедна изгубена војна, ниеден куршум во војната, не го здоболува мажот колку што може да го погоди изневерувањето на љубената жена… Да го стави на колена дури и пред камшикот да не потклекне, да не може да ги сoпре бурите мисловни, дури и смртта на својата Дездемона и ја подарува со бакнеж. Сето ова ни го прикажа Џенап Самет во главната улога на Отело.
Жената воин, која чекајќи ја љубовта, војува во себе длабоко, со неправдата која и е нанесена, но не изостанува физичката борба, на кревката Сузан Акбелге. Таа стамено ќе стои зад своето достоинство, а преку тоа и на својот Отело. Незината силна емоција која до последениот здив ни откри дел од својата голема транформација, созите во чашата полна со зборови, кои долго, долго ги собира една жена, ете, тоа точно ни го подари хероината Дездемона.
Интересен и секако со најголмата заслуга за сплетките кои му легнаа комотно, и целосно го зграбија неговиот талент, и како мигот да застана во врзаните јазли во игра на јажето, каде ни ја наговести смрта, која тој ќе ја заговара мудро, префинето, со многу шарм својата раскошна трансформација, ете тоа е актерот Селпин Керим, со луцидноста која му припага само на еден, на “не”човекот Јаго.
Верниот и најдобар војник, добар пријател на семејството, тој е секогаш првата мета, за да се разниша тоа, и лукавиот најбргу пристигнува преку него, така и овде актерот Осман Али, успева да потпадне под власта на лажните зборови, кои направија тој да е жртвеното јагне, но, силината на војникот повторно се бореше до крај иако војната е завршена, јасно си ја зема во свои раце одбраната на правдата, верниот Касио.
Лукавиот секогаш има прислужници, така и овде успешно ја имаше обземно со целосна страст, со која си поигра токму колку што му треба, актерката Зубејде Али,која ни го покажа контролирано играње на слугинката Емилија.
Во целата претстава си имаше и место улогата на Неат Али, со неговите епизодни појави како Родриго.
Водата- може ли да ги измие телата, тешкиот шинел, војна, бремето со себе војувајќи. Се тоа тешко дека таа ќе го измие, и донесе нешто убаво. Вечната борба со нечовекот и љубовта, каде ја има да биде уништена. Со многу вода, вода која казнува, зборува, убива и не залечува рани, никогаш од било која војна – клевета. Се си имаше своја функција, целосно искористена сцена, за режисерот Пројковски ни дари една убава водена приказна со многу ефекти, ни подари поинаков Отело.
Браво!
Kатерина Грозданова