Тихомир Стојановски
Секако за да се разбере природата на театарот треба да се појде до првичната дилема за тоа од кога може да се зборува за суштествување на театарот. Првата дилема, парадокс на театарот е дали на почетокот бил зборот или гестот? Но, нам не ни е во прилог да се зафаќаме со вечната “Хамлетова дилема”, кој бил на почетокот. Тоа само би нé одвлекло до неразврзаниот “Гордиев јазол” (го одврзал или пресекол Александар Македонски. Животна приказна која станува мит, расказ, легенда која ја раскажуваме денес. Станува историја). Би нé довело до уште една од човечките нерешливи загатки, до дилемата кој е постар “кокошката или јацето?” Двоумење, дилеми, небаре реплики од драмата на апсурдот, од Бекет или Јонеско. Како да го чекаме Годо? Одговорот на загатките барем се обидува да го зачне театарот на сцената. Одредени реченици, реплики од животот, како горниве две прашања-загатки, стануваат рамни на драмски сцени и остануваат низ милениумите, раширени преку границите на дражавите како искуст на предците.