Македонската народна култура и творештво, во еден период, ги запишувале нашите соседи. Во почетокот на 20 век, на полуостровот кој од древнина се именувал како македонски, а денес се именува како балкански (Балкан, значи планина во Пиринска Македонија) се создавале државите на нашите соседи, а Македонија од нив била поделена во 1913 г. Како историска македонска драма од која и денеска ги чувствуваме и живееме последиците. Но, фала му на Господа (реплика останата кај нашиот народ која се пренесува од колено на колено, како да е дел од некоја ненапишана драма), дел од македонскиот фолкор и народното творештво е запишано, благодарение на нашите соседи и можеме да му се радуваме и да го препрочитуваме и денес.
“Па така, сé до Втората светска војна митологијата на Македонците била предмет на проучување на повеќе бугарски и српски научни работници, кои, се разбира, неа ја проучувале како составен дел на својата народна култура и наука…”2
И се разбира тоа треба да го разбереме како дел од големата животна драма. И денес имаме спорови и преземање на културата на македонскиот (Балкански) Полуостров и сигурно е тешко да се оддели кому му припаѓа одредена творба. Предвид треба да се земе долготрајноста на македонската култура низ милениумите или културата на тлото на Македонија, од неолитските наоди, кои откриваат древна духовност (Големата мајка која датира од 2000 г. п.н.е., Адам од Говрлево 7000 г. п.н.е. и сл.) и феноменот на именувањето како Македонија и Македонци, кој поминал повеќе фази на животната македонска драма и има своја долговечност. Се разбира споделувањето на културата со соседите ќе нé зближи и ќе нé натера да научиме едните за другите. “Нејсе”.
Тихомир Стојановски