Игор Маџиров ( 1969 – 20 февруари 2000 )

Маџиров остана запаметен по многубројните улоги одиграни во Театарот за деца и младинци, по легендарната серија

“Во светот на бајките“

и по неколкуте улоги во “Македонските народни приказни“.

Сепак најмногу го поистоветуваа и препознаваа по улогата на Могли – детето од џунглата.

За него неговите колеги имаат само пофални зборови и убави спомени. Своевремено некои од нив рекоа:

“Секое дете идентификувајќи се со одличниот Игор Маџиров како Могли – детето грабнато од волците, се чувствува моќно да ги победи своите најголеми непријатели – возрасните. Флуидното и еластично тело со кое мајсторски господари овој актер во улогата на детето-волк влева сигурност кај неговата најверна публика, дека и тие можат да го направат сето она што ќе го наумат и посакаат“, напиша режисерката Билјана Гарванлиева за списанието “Блесок“ во 1999-тата година.

Актерката Синоличка Трпкова, колешка и пријателка на Маџиров, за него напиша: “Игор Маџиров. Душа – памук! Црвена коса – оган! Маж – дете! Игор, Малиот Принц од бајките, прерано замина на својата планета. И стрпливо не чека таму, зашто знае дека секој крај е нов почеток, секоја разделба е нова средба. Не постои збор што би ја објаснил неговата спремност да ги одигра сите напишани и ненапишани улоги на овој свет! Да се втурне во креативен оган и да согори до крај, за одново пак да почне. Моќта, што Игор ја имаше да најде покритие и да верува до крај во секој актерски предизвик е реткост. Човек-актер тоа не го учи, со тоа се раѓа. Она што тој ни го остави останува дел од нас скоро секојдневно, така што дури и не забележуваме дека не бил меѓу нас. Човек дури не може да поверува дека не е веќе меѓу нас, гледаме фотографии со него, го споменуваме во разговори, го оживуваме во нашите мисли. Напати чувствувам дека одеднаш ќе долета со својата црвена грива и со својата насмевка. Затоа што ни е попотребен од секогаш и затоа што недостасува и денес по толку години – многу повеќе од порано. Велат – колку што си оставил трага врз луѓето – толку ќе те паметат! Сеќавањето за него е потребно за да ни даде верба во самите нас – како актери, како публика, како луѓе. Потребен ни’ е како ангел чувар на се’ она чисто, добро, убаво што сме го виделе во него, а сме посакувале секогаш да биде дел од нас. Потребен ни’ е за да не потсетува постојано на раѓањето на едно ново време и на една нова уметност. Твојата судбина беше да бидеш Ангел во светот на актерите. Верувам не’ гледаш од твојата планета и се насмевнуваш зошто знаеш колку сите ние копнееме да бидеш со нас, за да ни’ раскажуваш за светот на бајките, каде што се сите млади, здрави, убави и добри. Некој рече, да те немаше – ќе моравме да те измислиме. За да не’ потсетуваш на минливоста на животот и за кревкоста на нашите траги во уметноста. Знам дека бдееш над сите нас – твои колеги актери, ни’ даваш сила кога потклекнуваме, не’ храбриш кога снеможуваме, не’ поттурнуваш кога застануваме. Но најважно од се – не’ потсетуваш дека се’ што ќе оставиме зад нас, ќе биде мерка за нашиот живот и нашата уметност. Секогаш ќе те чуваме в’ срце оти ни ја откри тајната на актерското постоење – твојата Ангелска верба во уметноста!“

Во негова чест е објавен документарниот филм “Интервју за Игор“ – (детето со црвена коса), кој е инспириран од неговиот живот и дело, а е направен во соработка со неговите колеги, пријатели и семејството.

Маџиров имаше само 30 години кога во се’ уште нејасни околности си го одзеде животот скокајќи од балконот од неговиот стан, а единствен сведок на тој немил настан остана неговата тогашна девојка.

Околу смртта на актерот кружеа многу гласини, вистини и невистини, но случајот никогаш не се расветли до крај.