Да му се радуваме на театарот!
Кога пред неколку месеци, мојот колега (по култура) Борче Грозданов ми кажа дека планира да прави веб портал за култура, многу се израдував, впрочем како што се радувам за се што е поврзано добро со културата воопшто, а посебно со Театарот. Најмногу се радувам на македонскиот театар, посебно на оние претстави кои се одлични.
Пред некој ден, Борче (неговата жена Кети) ми се јави да ми каже дека официјално порталот ќе почне да работи од средината на овој месец (ноември 2016) и да ме потсети дека треба нешто да напишам.
На почеток мислев што да пишувам, дали за некоја претстава, глумец, режисер, костимограф, сценограф… Кога направив кратка анализа што ми се допаднало во изминатиов период од година-две, сфатив дека имам толку многу да пишувам, веднаш се откажав од идејата да пишувам само за една претстава. Решив да пишувам за повеќе претстави, а исто така се одлучив да напишам нешто и за Борче.
Во изминатиов период уживав глдајќи ја во МНТ, според мене, најдобрата претстава досега одиграна во Македонија (следам театар околу 45 години) Мајсторот и Маргарита, во која бев воодоошевен од Ѓорѓи Јолевски и од режисерот Иван Поповски. Претставата ја доживеав како бајка која ми помина за 4-5 секунди иако претставата трае скоро 5 часа со една пауза. Уживав и во мјузиклот Чикаго, прв професионален мјузикл направен во Македонија, со одлични улоги на Арна Шијак, Јелен Јованова, Жарко Димовски и Тања Кочовска. Од првите тројца останав без здив колку добро се снаоѓаа на сцената и со играње и со пеење. За глума и да не зборувам. Сите одлично си го знаат својот занает. За Тања само ќе кажам дека беше подобра од оригиналот, што го гледав во Лондон во 1999. Нема потреба повеќе да кажам ни збор за Тања. Таа е дијамант во театарот.
Кога сакав да се разонодам и убаво да си ја поминам вечерта, редовно одев во театар Комедија да изгледам некоја од нивните хит претстави; Вардарски пастуви, Нешто пропуштаме, Стјуардеси, Име, За секого има по една, Многу врева за ништо… Тие ми
текнуваат на прва! Во Театар Комедија ја имаат среќата во нивните редови да се Тино и Атанас-актери со големо А, сега засега само во комедии, но сигурен сум дека и во другите жанрови би се снашле подеднакво добро.
Постојано уживам кога на цена ја гледам Билјана Беличанец Алексиќ . Јас ја викам нашата Мерил Стрип. Да беше во Холивуд ќе беше голема гоооолема конкуренција на Мерил. Глуми, пее, танцува, свири… плаче, се смее, умира на сцена, луда, ексцентрична… совршена. Мајка еднаш на 100 години раѓа таков човек со толку многу таленти. Таква беше и во Љубовници, претстава која се играше во Драмски, а сега е на репертоар во МНТ, во која на Билјана друштво и прават и одличните Дац, Зоран Љутков и Маја Вељковиќ Пановска.
Во Драмски уживав и со Рубенс Муратовски во Ждрело и со Диме Илиев во Човекот кој го изеде светот. И Сашо Тасевски беше супер во неговата монодрама Секс, дрога и рокенрол.
Како естетика, во Струмица уживав во Крвави свадби; во одличната улога на Стојан Велков – Трн во Народен пратеник и во интересната претстава Професорот Тарана.
Прилепскиот театар го има најдобриот млад ансамбл во Македонија. Режисерите уживаат да работат таму затоа што тие глумци живеат и глумат како ЕДНО. Последна претстава која ја гледав беше Фигурае венерис хисторие која имаше режија за 10ка, на режисерката Наташа Поплавска, костими за 10ка на Розе Трајчевска и улога за 10ка на Зоран Иваноски. Би ги гледал повторно и повторно нивните претстави Тапани во ноќта, Кавкаски круг со кред, Змејовата невеста, Таму каде што не сум бил, Крпен живот… и уште многу други.
А за Битолски театар ќе ми треба уште толку текст колку што напишав до сега. На кратко, театар со најмногу претстави по сезона (повеќето одлични). Ќе ја споменам Кралски игри, победникот на фестивалот Војдан Чернодрински за 2016 година, со прекрасната игра на Петар Горко, сценографијата на Валентин Свтозарев (се што кажав за Билјана Беличанец како актер, го мислам и за Валентин Светозарев како сценограф- Мајстор до совршенство) и режијата на Љупчо Георгиевски-Бубе. Што да кажам за Без панка, режија на Благој Мицевски, со одличните Марјан Ѓоргиевски, Николче Пројчевски и Александар Копања. Тоа смеење
ве подмладува, ве држи расположен и оптимистичен барем 1 година. А последната ноќ, во режија на Андреј Цветановски со неповторливите Соња Михајлова и Марјан Ѓоргиевски. Да не е толку тешка и мрачна би ја гледал бесконечно многу.
На почеток реков ќе напишам нешто и за Борче.
Го знам многу одамна и за него можам да кажам исто што и за мене. Вљубеник во театарот, навивачки настроен кон секоја претстава и желен да разговара за театарот без престан. Во кола, на маса со ракија и мезе, по телефон… саати и саати за театарот, околу театарот, пред, зад, лево, десно… Само театарот. И кога беше најболен и кога неможеше да диши од болки, тој упорно ги гледаше сите претстави. И забележуваше се она што било добро и помалку добро за секоја од претставите што ги гледаше.
Со оваа веб страна само ќе продолжи да го прави она што најдобро го правеше и досега. Да го дише театарот во сите негови пори. Да ни живееш долго и да се гледаме на многу убави театарски претстави.
Александар Мицковски – автор на Магична Сцена