ПРЕМИЕРА НА ДРАМСКИ Колумбо – жртва на алчноста

Поморот на единката за сметка на колективната алчност, поводливост и глупост го видовме срочено во едночасовно театарско уживање…

Темата на завчерашната премиера на претставата “Кристофер Колумбо” што во Драмскиот театар, како дел од програмата на Скопско лето, ја режираше еминентниот Љубиша Георгивески, е робувањето на сонот како “колатерална штета” на алчноста и глупоста…

Глупоста во оваа тема и дилема авторски претставена од неповторливото перо на Мирослав Крлежа, не исправа пред денешницата дали светот, а во него и алчноста се поставени праволиниски или во тангента како што размислува и нашиот жив а мртов херој пред се поради својата желба да ги допре ѕвездите…

Поморот на единката за сметка на колективната алчност, поводливост и глупост го видовме срочено во едночасовно театарско уживање…

Херојот кој умира беше Рубенс Муратовски кој нарушениот ум и здравје и неостварениот допир со ѕвездите го изигра впечатливо онака како по својот физикус актерот треба да се предаде на сцената и театарскиот сон, а неговиот опозит непознатиот или Роберт Вељановски, ја конкретизираше сета перфидност на злото со до перфекција изнесен израз на (не)човек кому деструкцијата му е основа и постултна задача.

Превртливиот вице адмирал алијас АлександарСтепанулески неодоливо потсетуваше на мнозината Фаусти кои џаволот го прифаќаат и тоа во една од неговите најгрди варијанти-предавството…

Четвртиот сведок на неможноста да се допрат ѕвездите беше пријателот на Колумбо или Димитрија Доксески кој пак, својот доказ за верност ја стопи во алкохол, тоа актерот го пренесе верно и суптилно…

mkd-272011

Момците морнари кои беа зрели во играта помеѓу животот и Танатосот и чија желба е враќањето дома, но со замислена слава и богатство, беа мошне интересните и вредни актери-студенти од ЕСРА и ФДУ чија физичка сила беше извонредно пласично канализирана и од режисерскиот ракопис на Георгиевска, но и од прецизната кореографска рака на Кренаре Невзати-Кери.

Докажаниот режисерски раскош пред се со филозофска конотација на Љубиша Георгиевски уште еднаш не потсети дека ова што ни се случува е едно жално и болно секојдневие без разлика дали дејствува и оди по море копно, воздух или се игра со огин… Тоа е цената, како што ќе запише тој, бидејќи “светот е организиран хаос…”
Комплетната слика ја заокружија дизајнерскиот сценски и костимографски сенс на Мери Георгиевска и фрагментарната пловидба на музичкиот ракопис на Венко Серафимовски. (Б.Г.)