Ненад Стојановски
 |
|
| Роден | 19 август 1952 Скопје Македонија |
|---|---|
| Починал | 14 јули 1998 Скопје, Македонија |
| Националност | Македонец |
| Познат | по улогата во: Време, живот Среќна Нова ’49 Диво месо |
| Занимање | глумец |
| Сопружник
Ќерки |
Силвија Стојановска
Јана и Ана Стојановски |
Ненад Стојановски (Скопје, 19 август 1952 – Скопје, 14 јули 1998) бил македонски театарски, филмски и телевизиски актер. Бил оженет со актерката Силвија Стојановска и имале две ќерки Ана и Јана[1], кои денес се познати актерки во Македонија.
Биографија
По членувањето во Детската радио-драма и во експерименталните аматерски драмски состави „Кактус“ и „Кај Св. Никита Голтарот“, а по завршувањето на Факултетот за драмски уметности, Ненад Стојановски настапувал на сцената на Драмскиот театар во Скопје, а како актер гостувал и на повеќе други сцени.
За одбележување се неговите учествувал како гостин и на Дубровничките и Сплитските летни игри, како и во повеќе проекти при Драмата на Македонскиот народен театар.
Добитник е на голем број високи сојузни и републички награди и признанија: две Стериини награди, највисокото општествено признание на Македонија, Наградата „11 Октомври“, Наградата на „Млад борец“, на ревијата „Екран“ за најпопуларно филмско и ТВ лице и на Театарските игри „Војдан Чернодрински“ во Прилеп.
Во 1985 година е прогласен за актер на годината според ревијата „Екран“, добитник е на Наградата на весникот „Дневник“ од Нови Сад, добитник на „Златен медал“ на Театарските свечености во Шабац, за улогата во претставата „Кула Вавилонска“.
Ненад Стојановски се наметнал како највозбудлива актерска пројава во Македонија во последните десеттина години од неговиот живот.
Починал ненадејно на 14. јули 1998 година во Скопје.
Филмографија
- 1977: Пресуда (Споредна улога)
- 1979: Диво месо (лик: Андреја)
- 1981: Лет во место (лик: Михајло)
- 1983: Хај-фај (лик: Матеј)
- 1985: Тетовирани души (лик: Војдан)
- 1987: Смртта на Дантон (лик: Дантон)
- 1988: Црна дупка (лик: Силјан)
- 1988: Сили во воздухот (лик: Миле)
- 1990: Кула вавилонска (лик: Манјан)
- 1997: Ojdipus Tiranos Sofocleus (лик: Тајресија)
- 1998: Збогум на 20-тиот век (Споредна улога)
- 1999: Време, живот (Главна улога)
Награди
- Награда на Фестивалот Стериино позорје за улогата на Андреја во претставата Диво месо (Нови Сад, 1980);
- Награда за најдобар млад актер на Македонскиот театарски фестивал (МТФ) Војдан Чернодрински за улогата на Козаков во претставата Бркотница, (Прилеп, 1981);
- Награда за најдобра епизодна улога на МТФ Војдан Чернодрински за улогата на Козаков во претставата Бркотница (Прилеп, 1981);
- Награда за актерско остварување на МТФ Војдан Чернодрински за улогата на Пиги во претставата Среќна Нова ’49 (Прилеп, 1985);
- Награда 11 Октомври за улогата на Јаков III во претставата Дупло дно (1985);
- Награда за најдобро актерско остварување на ревијата Екран за улогата на Пиги во претставата Среќна Нова ’49 (1986);
- Награда од списанието Дневник од Нови Сад за најдобро актерско остварување на Фестивалот Стериино позорје за улогата на Миле во претставата Сили во воздухот (Нови Сад, 1989);
- Златен медал на Театарските свечености Љубиша Јовановиќ, за улогата на Дамјан во претставата Кула вавилонска (Шабац, 1990).[2]
улоги:
МНТ: „Среќна нова 49“ – Пиги; „Црна дупка“ – Силјан
Атеље 212 – Белград:„Бегство“ – Хлудов;
Слободна работилница „Лет во место“: „Лет во место“ – Михајло
Омладински културни центар – Загреб: „Нација“ – Теобалд Маске, Генерал Траугот
ХНК – Загреб: „Орест“ – Орест
Снимени филмови: „Пресуда“, „Чаруга“, „Збогум на 20 век“
ТВ и радио: Премногу за да ги собере овде – „Бушава азбука“, „Заминување од Пасквелија“, „Аирлија транзиција“, „Записничар“, „Состојба пред инфаркт“, „Трговецот од Солун“ и многу други.
Лет во вечноста!
Една деценија… Десет години… Декада од еден век… Малку или многу време?! Прашање кое го потврдува “правилото” дека уметноста, релативизирајќи ги секундите, часовите, деновите, месеците и годините, го негува споменот на убавото, кој речиси и да не се брише… Потврда за тоа е единствениот, неповторливиот, нескротливиот темперамент, маркантниот Ненад Стојановски… кој во споменот и мислите се уште шета, говори и лета преку Андреј, Пиги, Дамјан, Михаил… Го оживеа фантастичното драмско писмо на Стефановски, го надополни познатиот и признат режисерски ракопис на Слободан Унковски… и на многумина други!
Речиси недвојбени се изразите на суперлативи додека постоеше, креираше, создаваше и оставаше на сцената, но и во овие моменти кога неговата живост е заменета со вербалната комуникација на нас живите, со него, вечниот… иако потстивнати, некако поодминати, спомените не даваат да згасне ѕвездата на Ненад Стојановски…
Тој беше стамен, маркантен, голем, најголем, непробоен на сцената, во кадарот… Но, од разните писанија и сведоштва, дознаваме дека имаше душа на ранливо, иако нескротливо, но растреперено и емотивно ДЕТЕ, вљубено во своите најмили и уметноста, ДЕТЕ кое неправдите директно го поткопуваа одвнатре… Но, тој беше и маж, уметник со свое впечатливо и потврдено кредо, подложен на самоанализа, сурово реален за неговите способности… Ќе рече: “Се додека јас не станам сигурен што сакам да правам понатаму во животот, не можам да работам како актер. … За да учествувам во туѓите глупости, прво морам да расчистам со своите…” (разговор со Зоја Бузалковска од “Споменарот” на Александра Бошковска и Викторија Т. Рангелова посветен на Ненад). На филм не играше многу, но многумина кажале дека “живееше филмски… И цел живот театарски!”. Слава му!
Борче ГРОЗДАНОВ